کد مطلب:71268 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:474

در حجة الوداع همان پنج نفر اصحاب صحیفه با نُه نفر دیگر نقشه ی قتل حضرت را در راه بازگشت از مكه به مدینه ریختند. نقشه چنین بود كه در قله ی كوه «اَرْشی» كمین كنند و همینكه شترِ پیامبر صلی الله علیه و آله سربالایی كوه را پیمود و در سرازیری قرار گرفت سنگهای بزرگی را به طرف شتر رها كنند تا بِرَمَد و حضرت را بر زمین بزند، و آنان با استفاده از تاریكی شب حمله كنند و پیامبر صلی الله علیه و آله را بقتل برسانند. بعد هم متواری شوند و خود را داخل مردم نمایند تا شناخته نشوند.

خداوند تعالی پیامبرش را از این توطئه آگاه ساخت و وعده ی حفظ او را داد. همینكه شتر پیامبر صلی الله علیه و آله به قله ی كوه رسید و به سمت پایین به راه افتاد، منافقین سنگهای بزرگ را از بالای پرتگاه به طرف شترِ حضرت رها كردند.

پیامبر صلی الله علیه و آله با یك اشاره به شتر فرمان توقف دادند، و این در حالی بود كه حذیفه و عمار، یكی افسار شتر حضرت را در دست داشت و دیگری از پشت سر شتر را راهنمایی می كرد. با توقفِ شتر، سنگها رد شدند و حضرت سالم ماندند. منافقین با شمشیرهای كشیده به حضرت حمله كردند، ولی حذیفه و عمار مقابله كردند و با شمشیر به آنان حمله بردند و آنها را فراری دادند.

[صفحه 23]

منافقین به پشت سنگها خزیدند تا خود را به قافله ملحق كنند؛ ولی با اشاره ی پیامبر صلی الله علیه و آله نوری تابید و برای لحظاتی فضا را روشن ساخت. حذیفه و عمار چهره های چهارده نفر را كه پشت صخره ها پنهان شده بودند به چشم خود دیدند. آنان عبارت بودند از: ابوبكر، عمر، عثمان، معاویه، عمروعاص، طلحه، سعد بن ابی وقاص، عبدالرحمن بن عوف، ابوعبیدة بن جراح، ابوموسی اشعری، ابوهریره، مغیرة بن شعبه، معاذ بن جبل، سالم مولی ابی حذیفه.

پیامبر صلی الله علیه و آله مأمور بود با آنان درگیر نشود، چرا كه در آن شرائط حساس فتنه ای بپا می شد و زحمات گذشته در معرض خطر قرار می گرفت، و بار دیگر منافقین به مقاصد خود دست می یافتند.

صفحه 23.